رابطه دینداری و حمایت اجتماعی با شیوه‌های مقابله با تنیدگی در مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه

بررسی عوامل مرتبط با منابع مقابله­ای مادران کودکان استثنایی به علت در معرض تنیدگی بودن این افراد واجد اهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دینداری و حمایت اجتماعی با شیوه­های مقابله با تنیدگی در مادران کودکان استثنایی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی و جامعه آماری آن همه مادران کودکان استثنایی شهرستان آستارا بود. داده‌های پژوهش از 67 نفر که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، جمع­آوری گردید. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه‌های عمل به باورهای دینی، شیوه­های مقابله با استرس و حمایت اجتماعی استفاده شد. داده­های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین دینداری و راهبردهای مقابله با تنیدگی رابطه وجود دارد و رابطه بین حمایت اجتماعی با شیوه­های مقابله­ای نیز معنادار بود. همچنین هر دو متغیر قادر به پیش‌بینی شیوه­های مقابله­ای در مادران کودکان استثنایی بودند. شیوه­های مقابله­ با تنیدگی مادران کودکان استثنایی توسط متغیرهای دینداری و حمایت اجتماعی به­خوبی قابل پیش­بینی است. بنابراین، پیشنهاد می‌شود جهت کاهش تنیدگی و نیز ارتقاء شیوه­های مقابله­ای در این افراد، نقش دینداری و حمایت اجتماعی مورد توجه قرار گیرد.